ا) مشاهده فكر: اگر بتوان فكر را مورد مشاهده قرار داد تحت كنترل در مي‌آيد. اين گام اوّل است زيرا اگر نتوان فكر را مشاهده كرد، نمي‌توان آن را كنترل كرد و از آن بهره جست. براي مشاهده فكر، ببينيد در حال فكر كردن به چه چيزي هستيد و آيا آنچه كه در فكر شماست ارزش فكر كردن دارد يا اينكه بيهوده است. آن موضوعي كه ارزش فكر كردن ندارد كنار بگذاريد و ذهن خود را با آن مشغول نكنيد.
2) محدودكردن توجه:انسان به همان چيزهايي فكر مي‌كند كه در حوزه توجه‌اش قرار دارد. كسي كه داشتن اتومبيل لوكس برايش اهميت دارد هر ماشين لوكسي را كه ببيند به آن توجه مي كند و در مورد داشتن چنان ماشيني فكر مي‌كند. ببينيد چه چيزي براي شما اهميت دارد. مي‌توانيد ليستي از موضوع‌هاي مهم را براي خود تهيه كنيد. براي تهيه اين ليست ببينيد داشتن چه چيزي برايتان اهميت دارد، چه چيزي شما را عصباني مي‌كند و چه موضوع‌هايي براي شما جالب هستند. اين ليست موضوع‌هايي است كه فكر شما را به خود مشغول مي‌كند و هر چقدر كه اين ليست طولاني‌تر باشد پراكندگي فكر شما نيز بيشتر خواهد بود. تنها به موضوع‌هاي ارزشمند توجه كنيد، موضوع‌هايي كه اگر حذف شوند گويي زندگي چيزي را كم خواهد داشت.
3) اولويت‌بندي موضوع‌ها:همه موضوع‌هايي كه براي شما مهم هستند از يك درجه اهمّيت برخوردار نيستند. بنابراين نبايد به طور يكسان به آنها توجه كرد. بيشتر به موضوع‌هايي فكر كنيد كه براي شما اهميت بيشتري دارد. (چگونگي اولويت‌بندي در ادامه خواهد آمد).
4) تعيين مدّت براي انجام كارها:خود را به صورت نامحدود درگير كاري نكنيد (مگر آنكه موضوعي نامحدود باشد) بلكه مدتي را براي آن مشخص كنيد و سعي كنيد كار خود را در همان مدّت به انجام برسانيد. براي مثال حل مسئلهA : 15 دقيقه،/ نوشتن گزارش: 30 دقيقه،/ تصميم‌گيري در موضوع B: 10 دقيقه و . . .
5) مكتوب كردن تفكر:اگر در موضوعي مي‌انديشيد آن را مكتوب كنيد. در اين صورت اگر فكر شما از موضوع منحرف شود مي‌توانبا رجوع به متن مكتوب شده آن را از همان جايي آغاز كنيد كه قطع شده بود. در مورد مسائل (به نسبت بزرگي آنها) كه براي حل شدن به چند روز زمان نياز دارند، مكتوب كردن الزامي است زيرا حافظه، توان بخاطر سپاري همه جزئيات را ندارد.
6) افزايش توانايي در انجام كارها به مدّت طولاني:هر توقفي در كار عاملي براي پراكندگي فكر است. هر چقدر كه كارها با توقف كمتري انجام شود، ميزان تمركز در آن بيشتر است. يكي از دلايل توقف كار، خستگي است. با تمرين مي‌توان به مدّت طولاني پشت ميز نشست و به مطالعه يا نوشتن پرداخت. با تمرين مستمر خود را به انجام كار به مدت طولاني عادت دهيد. البته ازعوامل محيطي مانند كمي نور، گرما يا سرما و مكان ناراحت كننده نيز غافل نباشيدكه منجر به كاهش طاقت مي‌شود.
7) نظم:ايجاد نظم بيروني به گونه‌ای كه همه چيز سر جاي خود قرار گرفته باشد و محيط از نظر بصري داراي انسجام و آراستگي باشد آنگاه فكر نيز تأثير مي‌پذيرد. قرار گرفتن در يك محيط نامنظم باعث آشفتگي فكر مي‌شود.
منبع
http://prothinka-src.org/Persian/Books/Self_Management_A5-86-4-15.pdf
No comments:
Post a Comment