پرسش های سقراطی (نکته ای که دیروز مطرح شد)، بر اساس آن است که بین دو نفر یک دیالوپ صورت گرفته و استفاده از این سوال ها مسیر دیالوگ را به سوی رسیدن به نتیچه ای بهتر فراهم می کنند. روش سقراطی مانند پرسش نامه نیست که مصاحبه گر از قبل پرسش ها را آماده کرده و در حین مصاحبه ، یکی یکی آن را می پرسد. روش سقراطی روشی خلاقانه است که باید هر سوال بر اساس جوابی که به سوال قبل داده شده، طرح شود. از این رو استفاده از این روش نیازمند آن است که پرسشگر ، در شنیدن تبحر داشته باشد.
امروز برای شما قواعد مربوط به درست شنیدن را مطرح می کنیم:
قاعده اول – صحبت کردن را متوقف کنید
شما نمی توانید در حین صحبت کردن، شنونده هم باشید. اگر شما مشغول حرف زدن هستید پس شنونده نیستید. این قاعده همچنین برای گفتگوی درونی هم مصداق دارد. اگر شما درباره آنچه که می خواهید بگویید مشغول فکر کردن هستید، پس شما به آنچه گفته می شود هم شنونده نیستید
قاعده دوم – فضا ایجاد کنید
یک فضای فیزیکی ایجاد کنید. بر واکنش و پاسخ به گوینده متمرکز باشید. همچنین در ذهنتان هم جایی برای آنچه گوینده باید بگوید باز کنید (آمادگی ذهنی داشته باشید). بین افکارتان هم یک خلاء ایجاد کنید. شنیدن را همچون مدیتیشن در نظر بگیرید. ذهنتان را آرام کنید و به شنیدن تمرکز کنید.
قاعده سوم – قضاوتتان را معلق کنید.
مواقع بسیاری پیش می آید که زودهنگام واکنشی احساسی می دهیم و بعد که واقعیت های بیشتری را متوجه می شویم، از گفته خد پشیمان می گردیم. قبل از واکنش مکثی کنید و به خود بگویید : آیا من همه داستان را شنیده ام؟
قاعده چهارم – بر چسب نزنید
هر انسانی منحصر به فرد است. ما به افراد برچسب هایی مانند، متحجر، روشنفکر، دموکرات و ... می زنیم و فکر می کنیم آنچه می خواهد بگوید را می دانیم. در صورتی که انسان موجودی گیش بینی ناپذیر است
قاعده پنجم – ذهنتان را باز کنید
ما بدون اینکه متوجه باشیم، دوست داریم که همه چیز مبتنی بر واقعیت باشد و هنگامی که برای موضوعی دلیلی نمی بینیم، آن را بی اساس می پنداریم. بی پایه بودن، واقعاً موضوع مردودی هم نیست. گاهی برای اینکه به دلایل محکم تری برسیم به آن نیازمندیم.
قاعده ششم – تمرکز
وقتی کسی صحبت می کند بر او متمرکز شوید. وقتی به کسی توجه می کنید، ناخودآگاه نشانه هایی را از خود بروز می دهید مانند خیره نگاه کردن به فرد. در زیر لیست از راهکارهایی برای نشان دادن توجه ارائه شده است:
- تماس چشمی خود را حفظ کنید. اگر در گفتگو تماس چشمی تان را قطع کنید و دائم جاهای دیگر را نگاه کنید، ارزش آن کم می شود. البته شرط هماهنگی را نیز در نظر داشته باشید. در بعضی از فرهنگ ها، نگاه مستقیم بی ادبانه و یا تهاجمی تلقی می شود.
- از علائم غیر گفتاری استفاده کنید. تکان دادن سر، خم شدن به سوی گوینده و سایر حرکات بدن که بیانگر علاقه شما به موضوع است.
- گوینده را برای ادامه دادن تشویق کنید. مثلاً با گفتن : خوب، بعدش و ...
- جملات فرد را ناقص نگذارید و حرف او را قطع نکنید.
- خلاصه سازی کنید (نه جمع بندی. جمع بندی را خود گوینده باید انجام دهد نه شما). خلاصه سازی اغلب موارد مفید واقع می شود به خصوص اگر شما درک درستی از صحبت او نداشته اید و یا درباره انتظارات او مطمئن نیستید. مطمئن شوید که آنچه او می گوید را متوجه شدید.
قاعده هفتم – تصویر سازی
تصویرسازی تکنیکی است که شنیدن را افزایش می دهد. یک تصویر ارزش هزار کلمه را دارد. یک راه تصویرسازی این است که آنچه را که خود می گویید تصویرسازی کنید. بعضی از مردم بیش از بقیه بصری هستند. اگر تصویرسازی نه تنها به شما کمک نمی کند بلکه کلافه تان می کند، دلیلش احتمالاً این است که شما بصری نیستید. البته هر چیز جدیدی برای جا افتادن نیاز به تمرین دارد.
قاعده هشتم – اسامی را به خاطر بسپارید
اولین قاعده برای به به خاطر سپردن اسامی این است که تصمیم بگیرید که به خاطر سپردن آنها مهم است. وقتی که کسی به شما معرفی می شود، خوب گوش کنید. هنگام شنیدن نامش، آن را تکرار کنید و به این ترتیب ارتباط برقرار سازید
قاعده نهم – پرسش
هنگام شنیدن از خود سوالاتی را بپرسید تا به شما در حفط کردن و طبقه بندی آنچه می شنیود کمک کند. به زبان بدن گوینده دقت کنید و اگر نشانه هایی منفی دریافت کردید، آن را سریعاً بازخورد دهید. مثلاً اینکه فرد از بیان موضوعی راحت نیست و ...
قاعده دهم – هوشیار باشید
ما باید نسبت به مخاطب، نشانه های کلامی و یا غیرکلامی، توان و چالش های شنیدن خود هوشیار باشیم
No comments:
Post a Comment