دیالوگ گفتگویی است که در آن این عناصر وجود دارد: شنیدن، فهم درست، یادگرفتن از یکدیگر و آفرینش گروهی . دیالوگ از واژه های"دیا" و "لوگوس" استخراج شده که معنی آن می شود "از طریق کلمات"
دیالوگ یک تفکر جمعی خلاقانه است و نتایج خوبی می تواند داشته باشد اگر : شنیدن توام با همدلی، احترام نسبت به همه شرکت کنندگان، اعتماد، ارتباط مناسب، تعلیق قضاوت، جستجوی توام با صداقت (نه عیب جویی)، کلمات تشویقی و بیان کردن فرضیات و تصوری که نسبت به همدیگر و مسایل وجود دارد. در دیالوگ واقعی چنین مواردی دیده نمی شود: رقابت جویی، متقاعدسازی، ترس و برخورد.
دیالوگ شکل خاصی از گفتگو است و نباید آن را با این موارد یکی دانست: بحث، مناظره، توجیه، بازخواست، تصمیم گیری، توبیخ و مجادله. دیالوگ تنها شکلی از ارتباطات است که هر کدام از شرکت کنندگان همانند یک فرد متشخص که دارای آزادی عمل و بیان است رفتار می کنند. در تمامی دیگر اشکال ارتباط ، تاکید بر یک عامل قدرتمند است که در تجزیه، ترکیب و طرح ایده ها مداخله دارد.
یکی از اصلی ترین عوامل شکل گیری یک دیالوگ خوب برقراری تعادل بین فهماندن و فهمیدن است. برای رسیدن به این حالت باید این چهار مهارت را در خود تقویت کرد: شنیدن، تعلیق قضاوت، احترام به عقاید دیگران و اظهار درست عقیده.
شنیدن برای فهمیدن:
سخنان دیگران را بشنوید و معنی آن را با کمک این سوالات بفهمید : چه چیزی را دارند می گویند؟ چه ایده ای را میخواهند در میان صحبت هایشان بیان کنند؟ آنها اکنون چه احساسی دارند؟ چه چیزی برایشان مهم است؟ معنی این موضوع برای آنها چیست؟ چه چیزی شنیده نشده است؟ چرا؟ چه حقیقتی را بیان می کنند؟ چگونه می توان با آنها ارتباط برقرار کرد؟ چه چیزی را می توانم از آنها بیاموزم؟ از کدام قسمت صحبت غافل شدم؟ همه ما از چه چیزی غافل هستیم؟ این اطلاعات جدید چگونه دید مرا می تواند تغییر دهد؟ صحبت چه کسی شنیده نشد؟ تناقضات، مبهمات و پارادوکس های گفتگو چیست؟ بیان چه مطالبی می تواند ایجاد یکپارچگی کند؟
بر موضوع دیالوگ تمرکز داشته باشید، واقعیت ها را لحاظ کنید، عقاید و فرضیات قدیمی تان را کنار بگذارید، در همان مقطع جاری دیالوگ باقی بمانید (نه به آنچه قبلاً گفته شده و یا آنچه می خواهید بگویید)، داستان شرکت کنندگان را بشنوید، تفسیر را به عقب اندازید. بدون مقامت گوش کنید. توجه کنید که چگونه واکنش نشان می دهید. آرام باشید: چه در ذهن و چه در رفتار.
تعلیق قضاوت:
نظر نهایی خود را به تاخیر بیاندازید در عین حالی که تردید و احتمالات جدیدی را متوجه می شوید. بایستید، برگردید عقب، از منظر دیگری به موضوع نظر اندازید و از این منظر واکنش نشان دهید. چارچوب ذهنی خودتان را بشکنید و چارچوب دیگری را بپذیرید. به جای قطعیت، جستجو کردن را برگزینید. حماقتتان را محدود کنید. علاقه مند باشید تا تردیدهایتان را بیابید. آنچه را نمی دانید و نمی فهمید را تشخیص دهید. از خود بپرسید من از چه چیزی غافلم؟ من از چه چیزی دفاع می کنم؟ تفکر محدود و شرطی شدگی را پس بزنید. زبانتان را نگه دارید و این موارد را به تاخیر بیاندازید: شکل گیری یک عقیده، عجله برای نتیجه گیری، قطعی کردن سریع، متهم کردن. از واکنش های درونی خودتان آگاه شوید اما آن را در رفتارتان منعکس نکنید. برای کنترل تنش نظمی را برای خود ایجاد کنید. فرضیات خود و دیگران را معلوم و آزمایش کنید. تلاش کنید تا بفهمید این مشکل چگونه عمل می کند و از کجا منشا گرفته است. بر ترس و عصبانیت خود غلبه پیدا کنید. به نیت یا انگیزه خاصی نچسبید. تا زمانی که به موضوعی مشتاق هستید یا نسبت به آن واکنش دارید، با آن موافقت یا مخالفت نداشته باشید. نتیجه گیری را به عقب بیاندازید یا فراموش کنید. معانی و انگیزه های جدید و موازی را استخراج کنید و آنها را با یکدیگر جمع کنید و در جستجوی یکسان سازی باشید
به همه احترام بگذارید:
به همه شرکت کنندگان نگرش مثبت و خیرخواهانه داشته باشید. نسبت به هر آن چیزی که برای آنها خوب است و هر آن چیزی که شما با آنها تشریک می کنید و هر آن چیزی که آنها در آن مشارکت می کنند، قدردان باشید. وقار، قانون مداری، ارزش و تواضع گوینده را متوجه باشید. به دیگر نظرات هم اجازه عرضه شدن بدهید و تمام آن چیزی که می توانید را از آن بیاموزید. سرمنشا آنچه که ممکن است باعث بی احترامی به دیگران شود را بیابید. تمایل خود به محکوم کردن را محدود کنید. متواضع باشید و بپذیرید که آنها نیز می توانند چیزی را به ما بیاموزند و ما نیز می توانیم از آنها یاد بگیریم. به نقطه نظرات آنها توجه کنید و برای آن ارزش قایل شوید. به اظهارت آنها حمله، مداخله، نفی، بی توجهی، بی احترامی و بی ارزشی نکنید. خشونت را کلاً کنار بگذارید.
اظهار درست نظر و عقیده:
نگرش خود را در موضوع دیالوگ، از قبل برای شرکت کنندگان بفرستید. قبل از اینکه صحبت کنید، آرامش خود را حفظ کرده و ذهنتان را نسبت به موضوع شفاف و بدون ابهام کنید. شفاف، مستقیم و صادقانه صحبت کنید. از خود بپرسید: چه چیزی بیشترین اهمیت را برای بیان کردن دارد؟ دیدگاه خود را مطرح کنید. آنچه را احساس می کنید، آنچه را که نمی دانید، تردیدها و دغدغه هایتان را با دیگران در میان بگذارید. با انگیزه و با صدای واقعی خودتان صحبت کنید. از این موارد بپرهیزید: تمسخر، زخم زبان، تندی، دشنام و تهدید. تنها سوالاتی را مطرح کنید که از کنجکاوی برخواسته باشد نه از روی هوس. فرضیات خود را ارزیابی کنید. بر اساس تجربیات عملی خود صحبت نکنید نه وهم و گمان.
دیالوگ یک تفکر جمعی خلاقانه است و نتایج خوبی می تواند داشته باشد اگر : شنیدن توام با همدلی، احترام نسبت به همه شرکت کنندگان، اعتماد، ارتباط مناسب، تعلیق قضاوت، جستجوی توام با صداقت (نه عیب جویی)، کلمات تشویقی و بیان کردن فرضیات و تصوری که نسبت به همدیگر و مسایل وجود دارد. در دیالوگ واقعی چنین مواردی دیده نمی شود: رقابت جویی، متقاعدسازی، ترس و برخورد.
دیالوگ شکل خاصی از گفتگو است و نباید آن را با این موارد یکی دانست: بحث، مناظره، توجیه، بازخواست، تصمیم گیری، توبیخ و مجادله. دیالوگ تنها شکلی از ارتباطات است که هر کدام از شرکت کنندگان همانند یک فرد متشخص که دارای آزادی عمل و بیان است رفتار می کنند. در تمامی دیگر اشکال ارتباط ، تاکید بر یک عامل قدرتمند است که در تجزیه، ترکیب و طرح ایده ها مداخله دارد.
یکی از اصلی ترین عوامل شکل گیری یک دیالوگ خوب برقراری تعادل بین فهماندن و فهمیدن است. برای رسیدن به این حالت باید این چهار مهارت را در خود تقویت کرد: شنیدن، تعلیق قضاوت، احترام به عقاید دیگران و اظهار درست عقیده.
شنیدن برای فهمیدن:
سخنان دیگران را بشنوید و معنی آن را با کمک این سوالات بفهمید : چه چیزی را دارند می گویند؟ چه ایده ای را میخواهند در میان صحبت هایشان بیان کنند؟ آنها اکنون چه احساسی دارند؟ چه چیزی برایشان مهم است؟ معنی این موضوع برای آنها چیست؟ چه چیزی شنیده نشده است؟ چرا؟ چه حقیقتی را بیان می کنند؟ چگونه می توان با آنها ارتباط برقرار کرد؟ چه چیزی را می توانم از آنها بیاموزم؟ از کدام قسمت صحبت غافل شدم؟ همه ما از چه چیزی غافل هستیم؟ این اطلاعات جدید چگونه دید مرا می تواند تغییر دهد؟ صحبت چه کسی شنیده نشد؟ تناقضات، مبهمات و پارادوکس های گفتگو چیست؟ بیان چه مطالبی می تواند ایجاد یکپارچگی کند؟
بر موضوع دیالوگ تمرکز داشته باشید، واقعیت ها را لحاظ کنید، عقاید و فرضیات قدیمی تان را کنار بگذارید، در همان مقطع جاری دیالوگ باقی بمانید (نه به آنچه قبلاً گفته شده و یا آنچه می خواهید بگویید)، داستان شرکت کنندگان را بشنوید، تفسیر را به عقب اندازید. بدون مقامت گوش کنید. توجه کنید که چگونه واکنش نشان می دهید. آرام باشید: چه در ذهن و چه در رفتار.
تعلیق قضاوت:
نظر نهایی خود را به تاخیر بیاندازید در عین حالی که تردید و احتمالات جدیدی را متوجه می شوید. بایستید، برگردید عقب، از منظر دیگری به موضوع نظر اندازید و از این منظر واکنش نشان دهید. چارچوب ذهنی خودتان را بشکنید و چارچوب دیگری را بپذیرید. به جای قطعیت، جستجو کردن را برگزینید. حماقتتان را محدود کنید. علاقه مند باشید تا تردیدهایتان را بیابید. آنچه را نمی دانید و نمی فهمید را تشخیص دهید. از خود بپرسید من از چه چیزی غافلم؟ من از چه چیزی دفاع می کنم؟ تفکر محدود و شرطی شدگی را پس بزنید. زبانتان را نگه دارید و این موارد را به تاخیر بیاندازید: شکل گیری یک عقیده، عجله برای نتیجه گیری، قطعی کردن سریع، متهم کردن. از واکنش های درونی خودتان آگاه شوید اما آن را در رفتارتان منعکس نکنید. برای کنترل تنش نظمی را برای خود ایجاد کنید. فرضیات خود و دیگران را معلوم و آزمایش کنید. تلاش کنید تا بفهمید این مشکل چگونه عمل می کند و از کجا منشا گرفته است. بر ترس و عصبانیت خود غلبه پیدا کنید. به نیت یا انگیزه خاصی نچسبید. تا زمانی که به موضوعی مشتاق هستید یا نسبت به آن واکنش دارید، با آن موافقت یا مخالفت نداشته باشید. نتیجه گیری را به عقب بیاندازید یا فراموش کنید. معانی و انگیزه های جدید و موازی را استخراج کنید و آنها را با یکدیگر جمع کنید و در جستجوی یکسان سازی باشید
به همه احترام بگذارید:
به همه شرکت کنندگان نگرش مثبت و خیرخواهانه داشته باشید. نسبت به هر آن چیزی که برای آنها خوب است و هر آن چیزی که شما با آنها تشریک می کنید و هر آن چیزی که آنها در آن مشارکت می کنند، قدردان باشید. وقار، قانون مداری، ارزش و تواضع گوینده را متوجه باشید. به دیگر نظرات هم اجازه عرضه شدن بدهید و تمام آن چیزی که می توانید را از آن بیاموزید. سرمنشا آنچه که ممکن است باعث بی احترامی به دیگران شود را بیابید. تمایل خود به محکوم کردن را محدود کنید. متواضع باشید و بپذیرید که آنها نیز می توانند چیزی را به ما بیاموزند و ما نیز می توانیم از آنها یاد بگیریم. به نقطه نظرات آنها توجه کنید و برای آن ارزش قایل شوید. به اظهارت آنها حمله، مداخله، نفی، بی توجهی، بی احترامی و بی ارزشی نکنید. خشونت را کلاً کنار بگذارید.
اظهار درست نظر و عقیده:
نگرش خود را در موضوع دیالوگ، از قبل برای شرکت کنندگان بفرستید. قبل از اینکه صحبت کنید، آرامش خود را حفظ کرده و ذهنتان را نسبت به موضوع شفاف و بدون ابهام کنید. شفاف، مستقیم و صادقانه صحبت کنید. از خود بپرسید: چه چیزی بیشترین اهمیت را برای بیان کردن دارد؟ دیدگاه خود را مطرح کنید. آنچه را احساس می کنید، آنچه را که نمی دانید، تردیدها و دغدغه هایتان را با دیگران در میان بگذارید. با انگیزه و با صدای واقعی خودتان صحبت کنید. از این موارد بپرهیزید: تمسخر، زخم زبان، تندی، دشنام و تهدید. تنها سوالاتی را مطرح کنید که از کنجکاوی برخواسته باشد نه از روی هوس. فرضیات خود را ارزیابی کنید. بر اساس تجربیات عملی خود صحبت نکنید نه وهم و گمان.
*********************************************************************************
No comments:
Post a Comment